ร้อยใจประสานมือ

ชื่อเรื่อง    ร้อยใจประสานมือ

ชื่อผู้แต่ง  นายวิเชียร    นันทชัยพิทักษ์ 

สำนักพิมพ์  คุรุภาลาดพร้าว           ปีที่พิมพ์  2539

สรุปสาระสำคัญที่ได้จากการอ่าน

            ฟานและทุกคนอาศัยอยู่ในทับหลังใหม่อย่างมีความสุข  ทับใหม่ในป่าผืนสุดท้ายเต็มไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่  สายธารไหลรินให้ความชุ่มชื่นแก่ทุกชีวิต  มีมวลสัตว์ป่ามากมายมาให้ล่าเป็นอาหารอย่างไม่ขาดแคลนทั้งเผือก  มัน  สมุนไพร  ล้วนสมบูรณ์พูนสุข  เหล่านี้คือสิ่งที่ฟานและพวกของเขาต้องการ  เมื่อสิ่งหนึ่งถูกทำลายสิ่งอื่นๆก็จะถูกทำลายด้วยแต่ขณะเดียวกันคนก็สามารถรักษาป่าได้ด้วย  ป่าเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของฟานและพวกเขา  ยามหิวป่าให้อาหาร  ยามป่วยไข้ป่าให้ยารักษา  ยามหนาวเหน็บป่าให้ความอบอุ่น  ยามเงียบเหงาป่าให้เสียงดนตรีจากต้นไม้ใบหญ้ากรีดใบจากเสียงร้องของสรรพสัตว์  ในขณะเดียวกันฟานก็ต้องมีหน้าที่ดูแลรักษาป่า  เพราะหากวันไหนที่ป่าถูกโค่นทำลายลง  วันนั้นและของพวกก็คงจะไม่มีที่อยู่  วันนั้นคือวันที่ฟานไม่พึงปรารถนาจะพบเห็น  แต่ วันนั้นอาจจะมาเยือนฟานในวันข้างหน้าก็ได้ถ้าเราไม่ช่วยกันรักษาป่าไม้ฟาน และเผ่าพันธุ์ของเขาจะสามารถดำรงชีพอยู่ในสภาพวิถีชีวิตแบบดั้งเดิมของเขา ได้หรือไม่  วันนี้...ขณะนี้..คงไม่มีใครตอบได้วิถีชีวิตของชนเผ่าซาไก  ดำเนินไปตามกฎเกณฑ์แห่งความเป็นธรรมชาติ  ตราบใดที่พื้นที่ป่ายังคงอยู่ซาไกก็ย่อมจะไม่สูญพันธุ์ซาไกเปรียบเสมือนเจ้าหน้าที่กรมป่าไม้  ที่ทำหน้าที่คอยตรวจสอบสภาพป่าไม้และสัตว์ป่าให้อยู่ในสภาพสมดุล 

·       ข้อคิดที่ได้จากการอ่าน

การที่ชนเผ่าซาไกได้อยู่ในป่าก็เป็นสิ่งที่ดี เพราะพวกจะได้ดูแลรักษาป่าไม่ให้ถูกทำลาย  และถ้าเราไม่ทำลายป่าเราก็จะได้รักษาเผ่าพันธุ์ซาไกได้ด้วย

·       การนำข้อคิดที่ได้จากการอ่านไปใช้ประโยชน์ในชีวิตประจำวัน

การที่มีป่าไว้ให้เราหาประโยชน์จากป่านั้นเราควรที่จะดูแลรักษาป่าให้ดีอย่าให้ใครมาทำลายได้

·       ข้อความที่ประทับใจ/ข้อคิดเห็นของนักเรียน

มีเผ่าพันธุ์ซาไกอาศัยอยู่ในป่าและดูแลป่าอย่างมีความสุขและหาอาหารในป่ายังไม่ขาดแคลน