ชื่อเรื่อง บ้านหลังสุดท้าย
ครั้งที่1 วันที่15 เดือนกันยายน พ.ศ.2553
ชื่อผู้แต่ง นางสาวเนาวรัตน์ ธีรกุลพิสุทธิ์
สำนักโรงพิมพ์ คุรุสภาพร้าว
สรุปสาระสำคัญที่ได้จากการอ่าน
ทุกคนเริ่มหมดแรง สองขาแถบจะก้าวไม่ออก อ่อนเพลียทั้งสภาพร่างกายและจิตใจ เมื่อไรจะถึงบ้านใหม่ พ่อทำไมถึงอยู่ไกลอย่างนี้ หนู ไม่อยากไปที่นั้นเลยหนูกลัวว่ามันจะไม่ใช่บ้านใหม่ของเรา ฟ้าบอกพ่ออย่างท้อแท้ แต่ความหวังยังไม่สิ้น เพราะสิ่งที่ปรากฏอยู่ในสายตาตรงหน้าทุกๆคนคือแนวป่าหนาทึบฟ้าย่างกรายเข้า ไปสู่บ้านใหม่ที่สมบูรณ์ ฟ้าวิ่งไปยังลำธารที่ได้ยินอย่างรวดเร็ว เขม้นมองหาอะไรอย่างหนึ่งที่คุ้นเคย สวัสดี เจ้าปลาน้อย ฟ้าเอ่ยทักทายฝูงปลาอย่างดีใจ เด็กน้อยฟ้ากระโดดโลดเต้นไปมา ฟ้าวิ่งไปทั่วจนมาหยุดยืนอยู่ริมลำธารอีกครั้งหนึ่งก็รู้สึกถึงความเย็นฉ่า ของสายน้ำกำลังเล่นน้ำเพลินๆก็ต้องสะดุ้งเพราะเสียงร้องเรียกของพ่อ และขึ้นจากน้ำทันทีเพราะรู้ว่าจะต้องไปผจญภัยในป่ากับพ่ออีกครั้งหนึ่ง รอบๆฟ้าและพ่อมีแต่ต้นไม้และเสียงร้องของสัตว์หลายชนิด ฟังแล้วชั่งไพเราะ ฟ้าได้แต่ภาวนาให้ป่าผืนนี้เป็นป่าที่สมบูรณ์ตลอดไป
ข้อคิดที่ได้จากการอ่าน
เราจะต้องดูแลรักษาสิ่งล้ำค่าให้อยู่คู่กับเราไปนานๆ
การนำข้อคิดที่ได้จากการอ่านไปใช้ประโยชน์ในชีวิตประจำวัน
- ปลูกต้นไม้วันละต้น
- ไม่ตัดไม้ทำลายป่า
- อนุรักษ์ป่าไม้ให้สมบูรณ์
ข้อความที่ประทับใจ/ข้อคิดเห็นของนักเรียน
ช่างเป็นสิ่งมหัศจรรย์เสียจริงๆธรรมชาติสร้างป่าให้สิ่งมีชีวิตอื่นๆได้พึ่งพาอาศัย
เพราะ ป่านั้นเป็นสิ่งที่สวยงาม และเป็นที่อยู่ของสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย แม้กระทั้งมนุษย์ก็ยังพึ่งพาอาศัยได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ยินดีรับฟังความคิดเห็นจากทุกท่าน!!!
และยินดีรับเรื่องสั้นที่ท่านจะแบ่งปัน เพื่อนำมารวบรวมไว้เพิ่มเติมและเพื่อเป็นประโยชน์แก่คนรุ่นต่อๆไป